Een man, een twintiger, lag te zweten in een hete sauna. Gewoonlijk blijf je maximaal 20 minuten in een sauna. Dan ga je eruit om af te koelen. Maar hij bleef liggen. Hij had helemaal geen zin om eruit te gaan. Wat een onzin dat je niet zo lang als je wilde hier kon blijven liggen. Ergens voelde hij wel een drang om eruit te gaan, maar recht evenredig daaraan nam zijn verzet om eruit te gaan toe. Er ontstond onderhuids een strijd in hem. Eruit: nee, hier blijven: nee! Hij voelde dat zijn hart sneller en harder begon te kloppen en hij werd angstig. Voorzichtig ging hij overeind zitten. Oef, licht in het hoofd, dizzy, benauwd. Als vanzelf ging hij dieper en sneller ademen. Naar buiten, waar is de uitgang. Staan …….duizelig……..dan maar kruipen…De deur ging open; iemand had hem gezien en deed snel de deur open.
Zo rood als een tomaat liet hij zich buiten in het koele gras rollen. Zijn hele lichaam was in tumult en hij kon niet meer stoppen met snel en diep te ademen. Hij werd bezorgd dat t nooit meer tot rust zou komen. Plotseling kwam de ontspanning……..hij was er door……..genietend van het toenemende gevoel van ontspanning dat kwam barstte hij uit in hartverscheurende huilbui. Niet van verdriet, maar van vreugde, extase. De vrouw die de deur voor hem had opengedaan knielde naast hem neer legde een hand op schouder en vroeg: ”kan ik iets voor je doen?” Hij:” nee, alles is goed, geweldig zelfs”.
Nagenietend vroeg hij zich af wat er was gebeurd. Hoe was het mogelijk dat zijn lichaam zo heftig reageerde en op een manier dat hij er geen controle meer over had? Terwijl hij daarop reflecteerde daagde bij hem het besef dat hij zijn geboorte had herbeleefd. Hij voelde dat zijn geboorte traumatisch is geweest wat hem motiveerde om naar manieren te zoeken om dat trauma helemaal uit te werken en zich daarvan te genezen. De naam van deze man was Leonard Orr en dit was de ervaring die hem op het spoor zette naar de ontdekking van wat men rebirthing is gaan noemen.
Nu zou je kunnen denken die man had een geboortetrauma, maar dat heb ik niet. Ik zal je uit de droom helpen; 99,9% van de mensen hebben een geboortetrauma; jij ook. En dat geeft niets. Gewoonlijk kun je daar prima mee leven. Maar als je werkelijk diep therapeutisch werk aan jezelf wilt verrichten dan kun je dat niet zonder je geboortetrauma te helen. Ik zal je vertellen waarom. De gebeurtenissen rond de start van je leven, je geboorte en de “overtuigingen” die zich daardoor hebben kunnen hechten in je systeem vormen een basismodel voor hoe jij je verdere leven gaat invullen en ervaren. Omdat je als boreling nog bijna blanco bent en je denken nog niet is ontwikkeld komen de geboorte-indrukken zo diep binnen dat ze als het ware deel van je worden.
Ik zal hier een aantal voorbeelden geven van indrukken die in je lichaam en geest achter kunnen blijven door ervaringen rond je geboorte.
Angst: een groot deel van de angsten die je in je leven ervaart zijn terug te voeren naar het geboorteproces. De angst om opgesloten te zitten, in de knel te zitten, er niet uit kunnen komen. De angst het niet te zullen overleven.
De gevoelens van moeder: Omdat je nog symbiotisch bent met je moeder ervaar je haar gevoelens mee. Heftige gevoelens van haar zul je ervaren als van jou. Bijvoorbeeld: Een paniekerige moeder bij jouw geboorte brengt dit gevoel op jou over. Dit kan er de oorzaak van zijn dat jij in je verdere leven altijd een soort paniekerigheid ervaart.
Navelstreng om de nek: Hierdoor kan de geboorte heel moeizaam verlopen. In sommige gevallen wordt het baby’tje teruggeduwd om het van de navelstreng te bevrijden.
De omstandigheden waarin je ter wereld komt: Vanuit de veilige warmte in de buik van je moeder kom je naar buiten. De druk is anders, het licht is feller, geluiden harder, het is kouder en als je pech hebt dan word je ook nog eens ondersteboven gehouden waardoor je ruggetje ineens wordt gestrekt en krijg je een pets op de billen om te gaan ademen. Ik kan me herinneren dat mijn moeder na mijn geboorte afwezig voelde (ze heeft een kalmerend middel ingespoten gekregen) en toen ik op haar gelegd werd zat er textiel tussen haar en mijn lichaam wat heel naar voelde en ik me innerlijk terugtrok. Door al dit gebeurtenissen kun je het gevoel krijgen dat je niet erg welkom bent en dat je wereld vijandig naar je is.
Je eerste ademhaling: 9 maanden lang is er voor je geademd en ben je gevoed door je moeder. Als je geboren bent moet je dat zelf doen. Het voor jezelf gaan zorgen begint bij je eerste ademhaling. Je begrijpt dat dit een dramatisch en spannend moment is omgeven met heel verwachting en angst. Je hebt geen keuze; je moet gaan ademen. Tijdens een rebirthingsessie kun je dit moment weer gaan doorleven. Ik heb het zelf ervaren en vond dit het beste moment uit mijn helingsproces. Vanaf hier gaat bewustwording en heling gemakkelijk en vanzelf. Ik kwam tijdens die sessie in een gevoel van stikken en ging daardoor steeds sneller en dieper ademen. Op moment waarop ik dacht te zullen stikken, “klapten” mijn longen open en nam de adem het over; het leven ademde mij, vol en vol leven.
Dit wordt in rebirthingtermen de adembevrijding genoemd. Als je dit hebt doorleeft verandert alles. Je komt weer open voor je ziel en lichaam, geest en ziel gaan in de jaren daarna vanzelf en natuurlijk integreren. Dit kan alleen rebirthing jou geven.
Je kunt hierna jezelf zonder begeleiding veilig verder rebirthen. Ook heb je dan de veiligheid in je om anderen door het rebirthingproces te leiden. Voor je aan dit laatste begint zou ik eerst nog wel een training tot rebirther volgen.
Wil je kennis maken met rebirthing/integratieve ademtherapie. Maak dan een afspraak met Hans.
Hij geeft rebirthing sinds 1988.